بغض راه نفسم را گرفته... بيا كمي از سكوت من بردار و كمي از هياهوي خود به من بده ... شايد كمي سبك شويم...

هرگز کسی را از رفتنتان نترسانید عادی میشود شایـــــــد هم تا حـــدی که در را برایتــــــان باز کنند

نازنین مثل قناری در قفس/ هر شب هوایت می کنم/ آسمان کوچکی دارم فدایت می کنم.

در انتظار دیدنت به دشت غم نشسته ام / رها نکن دل مرا بیا که دل شکسته ام

به سلامتي كسايي كه خيلي وقت بريدن ديگه نه نازميكشن نه انتظارميكشن نه اه ميكشن نه دردميكشن فقط دست ميكشن وميرن

کاش می فهمیدی برای این که تنهایم ، تو را نمی خواهم برعکس برای این که میخواهمت ، تنهایم . .

ﺩﺭ ﻧﺎﻧﻮﺍﯾﯽ ﻫﻢ ﺻﻒ “ﯾﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ” ها ﺟﺪﺍﺳﺖ … ﺍﺯ ﺟﺬﺍﻡ ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ …

شب خوابیدی تو تختت ، هی قلت می خوری . . . ! بعد گوشیتو بر می داری می نویسی خوابم نمی بره . . . سرد می شی ، بغض می کنی ! می بینی هیچکس و نداری که اینو واسش بفرستی . . . تنهایی سخته . . . خیلی . . .

میدونی چی بیشتر از همه آدمو داغون میکنه؟ اینکه هر کاری در توانت هست براش انجام بدی بعد برگرده بگه: مگه من ازت خواستم…

دلم را بر زمین زد و شکست. تکیه هایش را با دستانی جمع میکنم, که روزی بر آن بوسه میزد.

یه روزی بود که همه رو می پیچوند فقط به خاطر من: الان که خرش از پل گذشته منو می پیچونه به خاطر همه. دنیای واروونه...

من دلم را فقط یکبارو یک روز به تو قرض می دهم تا ببینی که چه می کشم

تردیدی نیست تو رفته ای و دیگر بازنمیگردی حالا دیگر تنهایی ام حرمت دارد به حرمت آن هم که شده پشت سرت را نگاه نکن

سیـب از درخت افتاد… ستــاره از آسمـان… تــو از دماغ فیــل… من از پل صـراط… گاهی فرقی نمیکند از کجا… سرنوشت مشترکی ست… ســـقــــوط…

سقف آرزوهای ما ، کف آرزوهای دیگری است … دنیا به طور ناجوانمردانه ای آپارتمان است !

به ياد تنهاييم افتادم كه هيچكس سكوتش را نشكست... جز خيال تو... ‎